เว็บสล็อตแตกง่าย ต้องการบ้านของตัวเองอยู่เสมอ นักปั่นจักรยานวัย 27 ปีรายนี้ประหยัดเงินได้มากพอที่จะเริ่มสร้างบ้านในหมู่บ้านแห่งนี้ แต่ความฝันของเขาพังทลายในเดือนกรกฎาคม 2016 เมื่อกลุ่มผู้ชายจาก Gbonata ที่อยู่ใกล้เคียงมาและสั่งให้เขาหยุดทำงาน พวกผู้ชายอ้างว่าที่ดินนี้เป็นของชาว Gbonata และกล่าวว่า Tokpah ไม่มีสิทธิ์สร้างที่นั่น ชาว Gbonyea อ้างว่าพวกเขามีสิทธิ “ตามธรรมเนียม” ในดินแดนที่พวกเขาใช้แรงงานมาหลายชั่วอายุคน บ่อยครั้งภายใต้เงื่อนไขที่พวกเขาเรียกว่าการเป็นทาส
เนื่องจากข้อพิพาทดังกล่าว
คุกคามที่จะทวีความรุนแรงขึ้น หน่วยงานท้องถิ่นจึงสั่งห้ามการสร้าง การทำฟาร์ม หรือการประมงในพื้นที่ทั้งหมดที่อยู่ระหว่างการสอบสวนและการแก้ไขปัญหา หลายปีต่อมาความผิดหวังกำลังก่อตัว
การก่อสร้างของทกปาห์ไม่มีหลังคากันฝน ตอนนี้อยู่ในซากปรักหักพัง
“การทำลายบ้านของฉันทำให้ชุดที่ยอดเยี่ยมกลับมาหาฉัน ฉันไม่สามารถใช้เงินจำนวนมากเพื่อสร้างบ้านของฉัน และในที่สุดความพยายามของฉันก็สูญเปล่า” ท็อกปาห์ กล่าว โดยคาดการณ์ว่าข้อพิพาทจะเข้าสู่ความขัดแย้งหากสิ่งต่างๆ ยังไม่คลี่คลายในเร็วๆ นี้ “ถ้ารัฐบาลไม่เข้ามาจะทำให้มนุษย์เสียชีวิตเพราะปัญหาที่ดินไม่ใช่เรื่องเล็ก”
ข้อพิพาทระหว่างกลุ่มต่างๆ ของตระกูล Manquelleh ในผู้นำสูงสุด Walapolu เป็นสัญลักษณ์ของข้อพิพาทที่เกิดขึ้นทั่วประเทศอันเป็นผลมาจากการผ่านพระราชบัญญัติสิทธิในที่ดินปี 2018 เป็นกฎหมายที่มีความทะเยอทะยานซึ่งยืนยันอย่างชัดเจนถึงสิทธิ์ในสิ่งที่เรียกว่า “ดินแดนจารีตประเพณี” – อาณาเขตที่สามารถอ้างสิทธิ์ได้ผ่านคำให้การด้วยวาจาและข้อตกลงของชุมชน
การสืบสวนของ FrontPage Africa/New Narratives ได้ให้ความกระจ่างถึงความล่าช้าในการแก้ไขปัญหานี้และข้อพิพาทด้านที่ดินจำนวนมากทั่วประเทศ ห้าปีนับตั้งแต่เกิดข้อพิพาท Manquelleh หน่วยงานของรัฐไม่สามารถให้คำตอบที่ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นกับคดีนี้ ทั้งรัฐบาลและ Parley ซึ่งเป็นองค์กรไลบีเรียที่ทำงานช่วยเหลือชุมชนต่างๆ ในการก่อตั้งกรรมสิทธิ์ที่ดินแบบดั้งเดิม ไม่สามารถบอกได้ว่ามีข้อพิพาทดังกล่าวเกิดขึ้นในประเทศจำนวนเท่าใด แต่ Parley กล่าวว่าได้รับมามากมายจนท่วมท้น การสืบสวนของเราเผยให้เห็นระบบที่เป็นอัมพาต สับสน และล้มเหลวในที่สุด
ชาวเมือง Gbonyea กล่าวว่า
พวกเขาได้มาซึ่งที่ดินพิพาทเมื่อบรรพบุรุษของพวกเขาทำงานมานานหลายทศวรรษเพื่ออ้างสิทธิ์ในดินแดนดังกล่าวตามวัฒนธรรมและประเพณีของ Kpelleh“คนของเราเคยเป็นทาสของชาว Gbonota ในสมัยนั้น และจนถึงตอนนี้พวกเขารู้สึกว่าเรายังคงเป็นทาสของพวกเขาอยู่” Alfred Sumo หัวหน้าเมือง Gbonyea กล่าว
“เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาต้องการแปรงถนน พวกเขามาเพื่อหากำลังคนที่นี่ เมื่อพวกเขาต้องการหิ้วของหนัก ๆ พวกเขาจะมาหาผู้คนที่นี่ ตอนนี้เราเป็นเจ้าของที่ของเรา พวกเขากำลังพูดว่าทำไมคน Gbonyea ถึงควรเป็นเจ้าของที่ดินส่วนใหญ่?”
น้ำที่แคบและสะอาดซึ่งไหลผ่านพื้นที่อย่างสงบสุข เมื่อเร็วๆ นี้ผู้หญิงได้หยิบถังน้ำเย็นจากแม่น้ำ ฝูงปลาว่ายไปมาอย่างเกียจคร้านโดยไม่รู้ถึงเมฆที่มืดครึ้มที่ชุมนุมผู้เฒ่าในกระท่อมปาลาวาร์ในบริเวณใกล้เคียง
หัวหน้าซูโม่เรียกประชุมร่วมกับผู้ใหญ่ ผู้หญิง และเยาวชนเพื่ออธิบายข้อพิพาท ผู้หญิงที่พึ่งพาการทำไร่ทำมาหากินเล่าถึงความยากลำบากที่พวกเขาได้รับ Mama Sirleaf แม่หม้ายและแม่ลูกเจ็ด กล่าวว่าเธอไม่สามารถทำฟาร์มเพื่อส่งลูกไปโรงเรียนได้ เนื่องจากกิจกรรมบนบกหยุดลง
“ฉันทำฟาร์มมานานกว่า 15 ปีแล้ว และนั่นคือการทำฟาร์มที่ฉันอาศัยอยู่” Sirleaf กล่าว “ฉันไม่ใช่แค่นั่งลงกับมือในกระเป๋าของฉันตั้งแต่สามีของฉันเสียชีวิต เป็นการทำนาที่สนับสนุนลูกๆ ของฉันให้ไปโรงเรียน แต่เนื่องจาก ปาลาวา ดินแดนแห่งนี้ พวกเราผู้หญิงทั้งหลาย จึงไม่ทำฟาร์มอีก ดังนั้นตอนนี้ เราสามารถทำอาหารและขาย และสมดุลที่เรากินได้”
แอนโธนี นายอำเภอผู้ช่วยผู้กำกับการพัฒนาของมาดามวอล์คเกอร์ที่น่าแปลกใจมีความรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ เมื่อข้อพิพาทนี้เกิดขึ้นในปี 2559 เขากล่าวว่ารัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยได้ส่งข้อความว่าเรื่องที่ดินทั้งหมดในสาธารณรัฐได้รับการจัดการโดยรัฐบาลของกรมที่ดินไลบีเรีย ไม่ใช่รัฐบาลท้องถิ่น แต่เมื่อนักข่าวสอบถาม Kula Jackson กรรมาธิการที่ดินเพื่อการพิพาทที่ดิน เขากล่าวว่าเขาไม่ทราบถึงข้อพิพาทเรื่องที่ดินในพื้นที่ส่วนนั้นของประเทศบง คำถามของนักข่าวถือเป็นครั้งแรกที่เขาสนใจนายอำเภอกล่าวว่าเขาทำงานร่วมกับชาร์ลส์ คิง ซึ่งเคยเป็นหน่วยงานด้านที่ดินในการสืบสวน เว็บสล็อต , สล็อตแตกง่าย
